බඹර කවි

බැද්ද වටට සුදු මොර මල්                          පිපීලා

සද්ද කර බඹරු ඒ වග                              වයාලා

ඉටිත් පැණිත් ලොව සැමටම                   බෙදාලා

යන්නත් බඔරු දුක් මැසිවිලි                     කියාලා

අහසේ ගොසින්  තරු යට සැගවුනා           දෝ

පොළවේ ගොසින් වැලි යට සැගවුණා       දෝ

මුහුදේ ගොසින් රළ යට සැගවුණා            දෝ

බඹරිදුනේ උඹ කොයි රට ගියා                 දෝ

නව නවා බඹර අතු අග යන                       කලට

නැමී නැමී කදින් බර විය අතු                      අගට

වදේ කඩාලා බැරිවුනි                           බාන්නට

මුලෙන් කද බිදුනි දෙන්නගෙ                කරුමයට

උල්ලා පොළ ගමට එන්නේ වස               බඹරු

වෙනත් ගම්වලට එන්නේ හොද                බඹරු

මලකද බලන්නට එන්නේ රදළ                  වරු

අම්මගෙ හිතේ දුක් නළවන්නේ                කවුරු

කන්දෙන් බසින්නේ ළිය ගෙදර බල          බලා

මන්දෙන් බදින්නේ අසු නොවන වල්        කුලා

දැන් දැන් ලියන්නේ සිත්තම දුරින්              දුරා

යන්නෙමි මල්ලියේ සදගල වැටෙන           තුරා

කරත්ත කවි

තණ්ඩලේ දෙන්න දෙපොළේ                              දක්කනවා

කටුකැලේ ගාලෙ නොලිහා වද                                 දෙනවා

හපුතලේ කන්ද දැකලා බඩ                                        දනවා

පව්කළ ගොනෝ ඇදපන් හපුතල්                             යනවා

කළුගල් තළාලයි පාරට                                        දමන්නේ

එම ගල් පෑගිලයි ගොන්කුර                           ගෙවෙන්නේ

ගොනා නොවෙයි හරකයි බර                            අදින්නේ

කිරිගල්පොත්ත කන්දයි අපි                              නගින්නේ

ආරන්නේ පදුර වටකර දළු                                          ලන්ට

පීරන්නේ වරල තෙල් ගා ඔප                                    වෙන්ට

මෝරන්නේ හදේ කළුවර වැඩි                                   වන්ට

තේරෙන්නේ නැද්ද මේ දුක                                දෙවියන්ට

රෝද දෙකට තෙල් දාපිය                                     කැරකෙන්ට

ගොනාගේ අගට කොපු දාපිය                                  බබළන්ට

ගොනුගෙ කරට මිණි බැදපිය                                  නදදෙන්ට

කෝටුව අරන් එළවාපිය ගොනු                                    යන්ට

එගොඩ ගොඩේ සපු කණුවේ බැන්ද                      ගොනා

මෙගොඩ ගොඩේ නා කණුවේ බැන්ද                    ගොනා

දෙගොඩ තලා යන වතුරට පැන්න                         ගොනා

අපොයි මගේ රන් මුතු වල්ලියා                            ගොනා