කනාමැදිරියෝ

කලුවර කුමාරි මුලු ලෝකයම වසාගෙන එයාගේ දැවැන්ත සලුවෙන්

ගස් වැල්වල අතු ඉති අතරේ....කලුවර පොදි පිටින්.

බකමුණු ජෝඩුවක් තරගයට වගේ හ්ම්....හ්ම් කියනවා. 

පුංචිම පුංචි රැහැයියෙක් ක්‍රීස්...ක්‍රීස්...ස්ස්ස්....කියනවා. කන් දෙක බිහිරි කරවන හඩක්...

කනාමැදිරි රෑනක් පුරුදු විදිහටම තමන්ගේ ගමන පටන් ගත්තා.

අදුරත් එක්ක පොර බදන්න වගේ පියාඹනවා.....පියාඹනවා....කෙලවරක් නෑ.

ලයිට් නිමනවා...පත්තු කරනවා....ආයේ නිමනවා....පත්තු කරනවා.

මේ අතර හදිසියෙම වගේ එක කනාමැදිරියෙක් දැක්කා

එයාලගේ යාළුවෙක් කූඩුවක ඉන්නවා. ඒ මොකද ඒ......

පුංචි වටු කිරිල්ලී එයාගේ පැටවුන්ට එළියක් ඕනෙ කියලා එක දවසක්

තමන්ගේ යාළුවෙක්ම බලෙන්ම වගේ අරගෙන ගියා කියලා එයාට මතක් වුණා.

ඉතින්.......,

ඔවුන් මේ වටු කුරුළු කූඩුව ලගින් 

ලයිට් නිවාගෙන වේගයෙන් පියාඹගෙන ගියා.

කෙලින් උඩට...පහලට පියෑඹුවා.....

එදා ඉතින් පුංචි ආකර්ෂාගේ උපන් දිනේ.

ඒ ගෙදර එකම මගුල් ගෙයක් වගේ

හැම තැනම කල එලි වෙලා.

කනා මැදිරි රෑණ ලං වුණා ඒ පැත්තට
හරිම පුදුමයි. 
“ඒයි අන්න සදවතී.....කවුරුත් එක්ක ඒ පැත්ත බැලුවා.
ආනේ......ඇත්තමයි......
හැබෑමයි, ඇත්ත තමයි............
සේරම දෙනා එහෙම කිවුවා.ඒත් කෝමද සදවතී ළගට යන්නේ.
කවුරුත් ලයිට් නිමල කල්පනා කලා. අපි එළියට එන දවස්වලට සදවතී කොහේ යනවද කියලා.
එයා අපට කියන්නේ නැහැ කවදාවත්ම නේද..........
“හ්ම්.....ඔව්..ඔව්.... තවත් කෙනෙක් ඒ කතාවට හවුල් වුණා.
අද නම් සදවතීගේ හොරේ අහුවුණා.  හූ..........හූ.........අපට හොරේ අහුවුණා.
ලයිට් දාලා ආයෙත් රවුමට කැරකිලා නැටුවා. ෂ්.........ෂ්......
සද්ද කරන්න එපා. තවත් කෙනෙක් කිවුවා.


හදිසියෙම ආකර්ෂලාගේ ගෙදර දොරක් ඇරුණා.
හැමෝම ඒ හඩ ආපු දිහාව බැලුවා.  යමු යමු අන්න සදවතී ලගට යමු.
අර තියෙන්නේ පාර ........කණාමැදිරියෝ රොත්ත පිටින්ම 
ඇතුළට පියෑඹුවා කාමරය ඇතුළට.  වටපිට බැලුවා නැහැ කවුරුත්ම පේන්න.
හිමින් සැරේ සදවතී ලගට ලංවුණා. සමච්චල් හිනාවකුත් එක්කම.
පුංචි පැටව් බාල්කවල එල්ලිලා හිටියා අදුරේම.


“චික්......මෙන්න මේ කණාමැදිරියෝ එනවා ලයිට් එක ලගටම. අයියෝ අනේ....
උන් ඒකේ වහල ඉදලා මැරිලා. ඔන්න ඔය දොර වහල දාන්න.......
ආකර්ෂා දුවගේ තාත්තා කිව්වා.  බාල්කවල එල්ලිලා ඉන්න පුංචි පැටවුන්ට
සදවතීගේ පාමුල වැටිලා  ඉන්න තමන්ගේ යාලුවන්ව පෙනුනා.  ඔවුන් ආයෙත් නැගිටින පාටක් නැහැ.
පුංචි හිත් වලට හරියට දුක හිතුනා.  පුංචි පැටව් ටික වෙලාවකින් පන බේරාගෙන 
අදුරේම පියාඹලා ගියා බොහෝම හිත් වේදනාවෙන්.


පහුවෙනිදාත් රෑ කුමාරිගේ සලුවෙන් ලෝකය වසා ගත්තට පස්සේ අර කණාමැදිරියෝ
ධෛර්යයමත්වෙලා තමන්ගේ යාලුවන්ව හොයන්න වුණා.
ඒ ගොල්ලන් එක එක පැති වලට පියාඹලා ගියා.  සදවතී හරිම නරකයි
එයා හරිම නපුරුයි. සැරයි. ඔවුන් කතාවෙවී පියෑඹුවා.
දුර ඈත පලාත්වලට බොහෝම අමාරුවෙන් තෙහෙට්ටුවෙන් පියෑඹුවා.
ඒත් තාමත් එයාලට එයාලගේ යාලුවෝ මුණ ගැහුණේ නැහැ.  මාස පෝය දවස් වලට
අහස පුරාම විසිරිලා තරු අහුරු පිටින් තියෙනවා දැකලා තියෙනවා නේද?
අන්න ඒ තමයි.........අර නැතිවුණු කණාමැදිරියෝ...........!!!!!