බැද්දේ පුංචි පුංචි පැටවු අතර හිටිය හොදම දගකාරයෙක් තමයි හා පුංචා.  හැබැයි එයාගේ වයසෙම හිටපු මුව පැංචයි, වලස් පුංචයි දෙන්න නම් මෙයා තරම් දග නෑ. මුව පැංචා අනේ හැබෑම අහිංසකයා. මේ මුව පැංචයි වලස් පුංචයි ගැන නම් කැලෑ ගමේ වැඩිහිටියෝ බොහොම දෙනෙක් වර්ණනා කරනවා.  ඒ වුනාට මොකද අර දගමල්ල පුංචි හා පුංචා ගැන නම් සමහරු කතා කරන්නවත් කැමැත්තක් දැක්කුවේ නැහැ.  ඉතිං හිතාගන්න පුළුවන්නේ පුංචගේ තරම නේද?

අම්මයි තාත්තයි කියන කිසිම දෙයක් මෙයා ගානකටවත් ගන්නේම නැහැ.  එයාගෙ අම්මට නම් ඉවරයක් ඇත්තේම නැහැ මේ හා පුංචට කෑ ගහලා. ඇයි ඉතිං කොයි වෙලෙත් මොකක් හරි දගවැඩක් නේ කරන්නේ.  වෙලාවකට හා අම්මට බයේ බැහැ.  මේ පුංචට කරදරයක් වෙයි කියලා. 

චූටි පුතේ හා පැටියෝ උදෙන්ම නැගිටින්න පුතේ මේ උදුපියළිය ටික කන්න.  බලන්න ඔයා ඊයෙ රෑටත් නොකානේ නිදා ගත්තේ........හා අම්මා කිවුවා.  කොහෙද පුංචාට ඒවායේ ගානක්වත් නැහැ.

“අපෝ අදත් උදුපියළියද?  මොකද්ද අම්මේ හැමදාම උදුපියළිය කන්න පුළුවන්ද?  අර අල්ලපු ගමේ ගමමාමගේ එළවළු කොටුවේ හොද හොද අළුත් එළවළු තියෙනවා. තාත්තට කියන්නකෝ අම්මේ අපිට කන්න එයින් ටිකක් අරගෙන එන්න කියලා.  හැමදාම මේ වේළුන උදුපියළිය කාලා මට දැන් එපා වෙලා.  .......පැංචා ඔන්න මුළු කැලෑවම දෙවනත් වෙන්න කෑගහන්න පටන් ගත්තා.

අනේ මගේ හොද පුතානේ.....දැන් කෑගහන්නේ නැතිව නැගිටින්නකෝ. මම ඔයාට කන්න අළුත් එළවළු ටිකක් ගෙනැත් දෙන්නම්කෝ.....හා තාත්තා පුංචගේ ඔළුව අතගාලා කිව්වේ බොහෝම දුකෙන්.

“කොහෝම හරි.....කොහෝම හරි අද නම් මට අළුත් කැරට්, ගෝවා ඕනෙමයි...!!!!!!  පුංචා බිම පෙරළි පෙරළි කිවුවා. 

ඒත් පුතේ ගමරාළගේ කොටුව පැත්තේ නම් මගේ පුතා යන්න එපා.  එහේ ඉන්න බලු රාළ බොහෝම සැරයි. එයාගේ එක කටකටත් අපිව මදි වෙයි.  හා අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම පුංචට අවවාද කලා.

“හූ.....හූ......හුහුහූ......හූ.....චිකේයියා......තාත්තා මාර බයගුල්ලෙක් නේ.  තාත්තා අර ගොං බලුරාළට බයයි නේද?  අනේ හූ.....හූ......!!!!!

බයයි තමයි මගේ පුංචෝ එයා බොහෝම වස සැර බලුරාළ කෙනෙක්. එයාට පුළුවන් අපිව හපලා මරලා දාන්න උනත් ඉතිං බය නොවී කොහොමද පැටියෝ?  එහෙම උනොත් මගේ පුංචට තාත්තෙක් නැති වෙනවානේ.  

“අපෝ තාත්තා බොරු කියන්නේ.  තාත්තා බලු හාමිට බයයි. ඒකයි ඔය බොරු කියන්නේ.  බලු හාමි හපන්නේ කොහොමද අපිට හයියෙන් දුවන්නත් පුළුවන්නේ......හා පුංචා දගකාර විදියට උඩ පැනලා කිවුවා. එයා බාගෙට වියළී තිබුණ උදුපියළිය ටික කෑවේ බොහෝම අමාරුවෙන්.

උදුපියළිය කාල ඉවර වුන ගමන්ම එයා එළියට දුවගෙන ගියා සෙල්ලම් කරන්න.  ඔන්න ඉතිං හා අම්මා ගේ දොර අස් පස් කරන අතරේ තාත්තා ලක ලෑස්ති වුනා පුංචට අළුත් එළවළු ටිකක් හොයන්න යන්න. ඉන්නෙත් එකම පැටියනේ.  ඉතිං ඒ ගොල්ලන් කැමති නැහැ. හා පුංචා දුකෙන් ඉන්නවට.  එයාලා හැම වෙලාවෙම බැලුවේ මොන විදියෙන් හරි හා පුංචව සතුටින් තියන්නමයි.

ඒ වුනාට හා පුංචගේ තාත්තට කැරට් හොයන්න යන්න වෙලාවෙක් ලැබුනේ නැහැ. මොකද දන්නවද?ටිකක් ඈත කැලෑව පැත්තෙන් හා පුංචා බෙරිහන් දෙනවා ඇහුනා.

“බුදු අම්මෝ......... අම්මේ තාත්තේ මාව බේරගන්නෝ......මෙන්න බලු රාළ මාව කන්න හදනවෝ....!!!!!!  හා පැංචගේ බැගෑපත් හඩ කැලෑව දෙවනත් කරමින් ඇසුනා.  ඉතිං හා අම්මයි තාත්තයි දුවගෙන දුවගෙන හා පුංචා ළගට යනකොට මෙන්න හා පුංචා ලේ පෙරාගෙන දුවගෙන එනවා.  

“ඇයි පුංචෝ ඇයි.......මගේ පැටියට මොකද උනේ......අනේ ඉක්මනට කියන්න පුංචෝ......හා අම්මා අඩමින්ම එහෙම ඇහුවා....

ඔන්න හා තාත්තා හා පුංචව වඩාගෙන වලස් වෙද මාමා ගාවට ගෙනිච්චා.  ඉතිං වලස් වෙද රාළ හා පුංචාගෙන් විස්තර ඇසුවා.  

“මම ගියා ගමරාළගේ එළවඵ කොටුවට කැරට් කන්න හිතාගෙන.  මම කොටුවට රිංගුවා විතරයි දන්නෙම නැතිව බලුරාළ මගේ ළගටම ඇවිත්.  මම දුවන්න හදනකොටම එයා මගේ කකුලේ එල්ලුනා.  අනේ තාත්තේ මගේ කකුල හොදටම රිදෙනවා...... ඉහි....ඉහි......ඉහි

පුතා උදේ මට හිනාවුනේ බලුරාළට බයයි කිවුවහම. දැන් දැක්කනේද අපි බලු රාළට බය ඇයි කියලා.....අම්මායි තාත්තායි කියනදේ ඇහුවා නම් මගේ පුතාට මෙහෙම වෙන්නේ නෑනේ.  කියලා හා අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම කිවුවා.  වලස් රාළ කකුලට බෙහෙත් දැම්මට පස්සේ හා තාත්තා හා පුංචව වඩාගෙන අම්මවත් ඉස්සර කරගෙන ගෙදර ආවේ ආපහු ගමරාළගේ ගෙවල් පැත්තට හා පුංචා නොයන පොරොන්දුවත් අරගෙනම තමයි........

ඔන්න ඉතිං දැක්ක නේද අම්මා තාත්තා කියන දේ අහන්නේ නැති වුනාම වෙනදේ.....!!!!!!